آنقدر خنده ام میگیرد...میدانم کسی نمیداند ولی خودم که میدانم ، باز خنده ام میگیرد..
یک فیلمی دیده ام بعد از مدتها بر ذائقه ی طبع وجودمان نشسته ... پنج دقیقه از فیلم میگذشت مینشستم ومیگفتم ، وای وای فضا را دریاب..
لحظه ی سکس، لحظه ی گریه ی خانم معلم مدرسه فقط آجیل میخوردم ، به وضعیت خودم بیشتر از فیلم خنده ام گرفت و میگفتم وارونه وارونه ... فضا را دریاب..
خود فیلم را معرفی میکنم میدانم باید لااقل چهار بار به فیلم نگاه کنم تا بتوانم یک دیدگاه نقد مآبانه طوری به دست بیاورم که بله مثلا من هم از آن فیلم بین های قهاری ام..ولی از جوراب هایم چه پنهان ، پایش که بیافتد تا نفخ صورِ اول و دوم هم که شده مینشینم و فیلم میبینم ..کسی که هیچ کسی شک هم نکند..
و اما خود فیلم..
ساخته ی Roy Andersson..
ببیندش، اگر ندارید از من بخواهید .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر